Klabion (Clarithromycinum). Skład i postać: 1 tabletka powlekana zawiera 250 mg lub 500 mg klarytromycyny. Substancja pomocnicza o znanym działaniu: żółcień chinolinowa. Wskazania: Klarytromycyna wskazana jest w leczeniu lekkich i średnio ciężkich zakażeń: zapaleń gardła i migdałków wywołanych przez Streptococcus pyogenes, ostrego zapalenia zatok wywołanego przez Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, Streptococcus pneumoniae, ostrego zapalenia ucha środkowego u dzieci, wywołanego przez Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, Streptococcus pneumoniae, zaostrzenia przewlekłego zapalenia oskrzeli wywołanego przez: Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, Streptococcus pneumoniae, zapalenia płuc wywołanego przez Mycoplasma pneumoniae, Chlamydia pneumoniae, Streptococcus pneumoniae, niepowikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich wywołanych przez Streptococcus pyogenes, Staphylococcus aureus, choroby wrzodowej dwunastnicy przebiegającej z zakażeniem Helicobacter pylori (w leczeniu skojarzonym z inhibitorami pompy protonowej i np. amoksycyliną), rozsianych zakażeń Mycobacterium avium lub Mycobacterium intracellulare oraz w zapobieganiu uogólnionym zakażeniom wywołanym przez kompleks Mycobacterium avium (MAC) u pacjentów z obniżoną odpornością, a zwłaszcza zakażonych HIV. Podczas doboru leku należy uwzględnić oficjalne, krajowe wytyczne dotyczące oporności bakterii oraz prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych. Klarytromycyna w postaci tabletek jest wskazana do stosowania u dorosłych oraz dzieci w wieku 12 lat i starszych. Dawkowanie i sposób podawania: Dawki dla dorosłych są ustalone w zależności od rodzaju i ciężkości zakażenia. Zapalenie gardła i migdałków: 250 mg dwa razy na dobę przez 10 dni. Ostre zapalenie zatok szczękowych: 500 mg dwa razy na dobę przez 14 dni. Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli spowodowanego przez: S. pneumoniae lub M. catarrhalis: 250 mg dwa razy na dobę przez 7 do 14 dni, H. influenzae: 500 mg dwa razy na dobę przez 7 do 14 dni. Zapalenie płuc wywołane przez S. pneumoniae, M. pneumoniae: 250 mg dwa razy na dobę przez 7 do 14 dni. Niepowikłane zakażenia skóry: 250 mg dwa razy na dobę przez 7 do 14 dni. Zakażenia wywołane przez kompleks Mycobacterium avium (leczenie i zapobieganie): 500 mg dwa razy na dobę. W eradykacji H. pylori klarytromycynę stosuje się w skojarzeniu z innymi lekami, w jednym z kilku schematów terapeutycznych, podając 500 mg klarytromycyny co 12 godzin przez 14 do 28 dni. U pacjentów, u których terapia klarytromycyną nie przyniosła rezultatów, należy wykonać test wrażliwości i ewentualnie wdrożyć inne leczenie. Czas trwania leczenia wynosi zazwyczaj od 6 do 14 dni. Dzieci w wieku 12 lat i starsze. Dawkowanie jak u dorosłych. Dzieci w wieku poniżej 12 lat. Stosowanie klarytromycyny w postaci tabletek w tej grupie pacjentów nie jest zalecane. Pacjenci z niewydolnością nerek lub wątroby. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek nie ma konieczności modyfikacji dawki klarytromycyny w niewydolności wątroby. U pacjentów z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na substancję czynną, na antybiotyki makrolidowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Równoczesne podawanie klarytromycyny i któregokolwiek z następujących leków jest przeciwwskazane: astemizol, cyzapryd, pimozyd lub terfenadyna, ponieważ może spowodować wydłużenie odstępu QT oraz zaburzenia rytmu serca, w tym tachykardię komorową, migotanie komór oraz komorowe zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes. Klarytromycyny nie należy podawać pacjentom z wydłużeniem odstępu QT (wrodzonym lub nabytym i potwierdzonym wydłużeniem odstępu QT) lub komorowymi zaburzeniami rytmu serca, w tym torsade de pointes. Klarytromycyny nie należy podawać pacjentom z hipokaliemią (ryzyko wydłużenia odstępu QT). Równoczesne podawanie klarytromycyny z tikagrelorem lub ranolazyną jest przeciwwskazane. Równoczesne podawanie klarytromycyny i ergotaminy lub dihydroergotaminy jest przeciwwskazane, ponieważ może to wywołać objawy zatrucia alkaloidami sporyszu. Klarytromycyny nie należy stosować równocześnie z inhibitorami reduktazy HMG-CoA (statynami), które są w znacznym stopniu metabolizowane przez cytochrom CYP3A4 (lowastatyna lub symwastatyna) ze względu na zwiększone ryzyko miopatii, w tym rabdomiolizy. Klarytromycyny nie należy podawać pacjentom z ciężką niewydolnością wątroby współistniejącą z zaburzeniami czynności nerek. Klarytromycyny (podobnie jak innych silnych inhibitorów CYP3A4) nie należy stosować u pacjentów przyjmujących kolchicynę. Ostrzeżenia i zalecane środki ostrożności: Nie należy przepisywać klarytromycyny kobietom w ciąży bez wnikliwej oceny stosunku korzyści do ryzyka, szczególnie w pierwszych trzech miesiącach ciąży. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek. Klarytromycyna jest wydalana głównie przez wątrobę. Dlatego należy zachować ostrożność podając ten antybiotyk pacjentom z zaburzeniami czynności wątroby. Należy także zachować ostrożność podając klarytromycynę pacjentom z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Donoszono o przypadkach niewydolności wątroby prowadzącej do zgonu. U niektórych pacjentów mogła wcześniej występować choroba wątroby lub mogli przyjmować inne leki o działaniu hepatotoksycznym. Należy poinformować pacjenta, że konieczne jest przerwanie przyjmowania produktu i zgłoszenie się do lekarza, jeśli wystąpią objawy podmiotowe i przedmiotowe choroby wątroby, na przykład jadłowstręt, żółtaczka, ciemna barwa moczu, świąd lub bolesność brzucha. W związku z podawaniem niemal każdego z leków przeciwbakteryjnych, w tym makrolidów, notowano rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, o przebiegu od lekkiego do zagrażającego życiu. Podczas stosowania niemal każdego z leków przeciwbakteryjnych, w tym klarytromycyny, notowano występowanie biegunki związanej z Clostridium difficile (CDAD, ang. Clostridium difficile-associated diarrhoea), o różnym przebiegu: od lekkiej biegunki do zapalenia jelita grubego prowadzącego do zgonu. Podawanie leków przeciwbakteryjnych powoduje zmiany prawidłowej flory bakteryjnej jelita grubego, co może doprowadzić do nadmiernego wzrostu C. difficile. U każdego pacjenta, który zgłasza się do lekarza z biegunką występującą po przyjęciu antybiotyku, należy rozważyć rozpoznanie CDAD. Konieczne jest zebranie starannego wywiadu, ponieważ donoszono, że biegunka związana z Clostridium difficile może występować nawet po dwóch miesiącach od podania leków przeciwbakteryjnych. W związku z tym należy rozważyć odstawienie klarytromycyny niezależnie od wskazania. Należy przeprowadzić testy mikrobiologiczne oraz zastosować odpowiednie leczenie. Nie należy podawać leków hamujących perystaltykę. Po wprowadzeniu do obrotu obserwowano nasilenie działania toksycznego kolchicyny, kiedy stosowana była równocześnie z klarytromycyną, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku, niekiedy u pacjentów z niewydolnością nerek. U niektórych z tych pacjentów działanie to prowadziło do zgonu. Równoczesne stosowanie kolchicyny i klarytromycyny jest przeciwwskazane. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas równoczesnego podawania klarytromycyny i triazolowych pochodnych benzodiazepin, takich jak triazolam i midazolam. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas równoczesnego podawania klarytromycyny i innych leków ototoksycznych, szczególnie aminoglikozydów. W okresie leczenia i po jego zakończeniu należy kontrolować czynność przedsionka i słuch. Wydłużenie odstępu QT. Podczas leczenia makrolidami, w tym klarytromycyną, obserwowano przedłużony czas repolaryzacji serca oraz wydłużenie odstępu QT, zwiększające ryzyko zaburzeń rytmu serca i torsade de pointes. Poniższe sytuacje mogą więc prowadzić do zwiększenia ryzyka komorowych zaburzeń rytmu serca (w tym torsade de pointes) i dlatego stosując klarytromycynę należy zachować ostrożność u pacjentów: z chorobą niedokrwienną serca, ciężką niewydolnością serca, zaburzeniami przewodnictwa lub istotną klinicznie bradykardią; z zaburzeniami elektrolitowymi, takimi jak hipomagnezemia; nie podawać klarytromycyny pacjentom z hipokaliemią; przyjmujących jednocześnie inne leki powodujące wydłużenie odstępu QT; przyjmujących astemizol, cyzapryd, pimozyd lub terfenadynę - jednoczesne stosowanie klarytromycyny jest przeciwwskazane; z wrodzonym lub nabytym i potwierdzonym wydłużeniem odstępu QT lub niemiarowością komorową w wywiadzie - nie podawać tym pacjentom klarytromycyny. Zapalenie płuc. Ze względu na rosnącą oporność Streptococcus pneumoniae na antybiotyki makrolidowe istotne jest, aby przeprowadzić badania wrażliwości, jeśli przepisuje się klarytromycynę w leczeniu pozaszpitalnego zapalenia płuc. W leczeniu szpitalnego zapalenia płuc należy podawać klarytromycynę w skojarzeniu z dodatkowymi odpowiednimi antybiotykami. Zakażenia skóry i tkanek miękkich o nasileniu lekkim lub umiarkowanym. Zakażenia te są wywoływane najczęściej przez Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes, przy czym oba gatunki mogą być oporne na antybiotyki makrolidowe. Jest więc istotne, aby przeprowadzić badania wrażliwości. Jeśli nie jest możliwe podanie antybiotyków beta laktamowych (np. wskutek alergii), lekami pierwszego rzutu mogą być inne antybiotyki, np. klindamycyna. Uważa się obecnie, że antybiotyki makrolidowe można stosować jedynie w leczeniu niektórych zakażeń skóry i tkanek miękkich, na przykład wywołanych przez Corynebacterium minutissimum, trądziku i róży oraz w sytuacjach, gdy nie można podać penicyliny. Jeśli wystąpią ciężkie, ostre reakcje nadwrażliwości, na przykład anafilaksja, zespół Stevensa Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, należy natychmiast przerwać podawanie klarytromycyny i niezwłocznie wdrożyć odpowiednie leczenie. Klarytromycynę należy stosować ostrożnie jeśli równocześnie podaje się leki powodujące indukcję izoenzymu CYP3A4. Inhibitory reduktazy HMG-CoA (statyny). Równoczesne podawanie klarytromycyny z lowastatyną lub symwastatyną jest przeciwwskazane. Należy zachować ostrożność podczas przepisywania klarytromycyny z innymi statynami. U pacjentów przyjmujących klarytromycynę jednocześnie ze statynami notowano przypadki rabdomiolizy. Należy kontrolować, czy u pacjentów nie występują objawy podmiotowe i przedmiotowe miopatii. Jeśli równoczesne stosowanie klarytromycyny i statyn jest konieczne, zaleca się przepisanie najmniejszej dopuszczonej do obrotu dawki statyny. Można rozważyć zastosowanie statyny niezależnej od metabolizmu przez cytochrom CYP3A (np. fluwastatyna). Doustne leki przeciwcukrzycowe i (lub) insulina. Równoczesne podawanie klarytromycyny i doustnych leków przeciwcukrzycowych (takich jak pochodne sulfonylomocznika) i (lub) insuliny może powodować znaczną hipoglikemię. Zalecana jest staranna kontrola stężenia glukozy. Doustne leki przeciwzakrzepowe. Jeśli klarytromycyna podawana jest z warfaryną, występuje ryzyko ciężkiego krwotoku lub znacznego zwiększenia wartości międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (INR) oraz wydłużenia czasu protrombinowego. U pacjentów stosujących równocześnie klarytromycynę i doustne leki przeciwzakrzepowe należy często kontrolować INR i czas protrombinowy. Stosowanie każdego leku przeciwdrobnoustrojowego, na przykład klarytromycyny, w leczeniu zakażenia H. pylori może doprowadzić do wyodrębnienia się lekoopornych drobnoustrojów. Długotrwałe stosowanie może, jak w przypadku innych antybiotyków, spowodować rozwój niewrażliwych bakterii i grzybów. W przypadku nadkażenia należy zastosować odpowiednie leczenie. Należy ponadto zwrócić uwagę na to, że bakterie oporne na klarytromycynę mogą wykazywać również oporność na inne antybiotyki makrolidowe, a także linkomycynę i klindamycynę (tzw. oporność krzyżowa). Substancje pomocnicze. Produkt zawiera żółcień chinolinową (barwnik), która u osób wrażliwych może powodować reakcje alergiczne. Działania niepożądane: Podsumowanie profilu bezpieczeństwa. Najczęściej występującymi i częstymi działaniami niepożądanymi związanymi z podawaniem klarytromycyny w populacji dorosłych oraz dzieci i młodzieży są ból brzucha, biegunka, nudności, wymioty oraz zaburzenia smaku. Te działania niepożądane mają zazwyczaj łagodne nasilenie i pozostają zgodne ze znanym profilem bezpieczeństwa antybiotyków makrolidowych. Nie ma istotnych różnic w częstości występowania tych działań niepożądanych ze strony układu pokarmowego w badaniach klinicznych między populacją pacjentów z wcześniej występującymi zakażeniami mykobakteriami i bez nich. Poniżej przedstawiono działania niepożądane zgłaszane w badaniach klinicznych lub po wprowadzeniu do obrotu tabletek o natychmiastowym uwalnianiu klarytromycyny. Działania, które uznano za co najmniej potencjalnie powiązane z klarytromycyną, podano w podziale na klasyfikację układów i narządów oraz częstość w oparciu o następującą konwencję: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do <1/10), niezbyt często (≥ 1/1000 do <1/100) częstość nieznana (działania niepożądane zgłaszane po wprowadzeniu leku do obrotu; nie można określić na podstawie dostępnych danych). W każdej grupie częstości działania niepożądane przedstawiono w kolejności zmniejszającego się nasilenia, jeśli nasilenie można było ocenić. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze. Niezbyt często: kandydoza, zakażenia pochwy; częstość nieznana: rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, róża. Zaburzenia krwi i układu chłonnego. Niezbyt często: leukopenia, neutropenia1, eozynofilia1; częstość nieznana: agranulocytoza, trombocytopenia. Zaburzenia układu immunologicznego. Niezbyt często: nadwrażliwość; częstość nieznana: reakcja anafilaktyczna, obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania. Niezbyt często: jadłowstręt, zmniejszenie łaknienia. Zaburzenia psychiczne. Często: bezsenność; niezbyt często: lęk; częstość nieznana: zaburzenia psychotyczne, stany splątania, depersonalizacja, depresja, dezorientacja, omamy, niezwykłe sny, mania. Zaburzenia układu nerwowego. Często: zaburzenia smaku, bóle głowy, zmiana smaku; niezbyt często:, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, senność, drżenie; częstość nieznana: drgawki, brak smaku, węch opaczny, utrata węchu, parestezje. Zaburzenia ucha i błędnika. Niezbyt często: zawroty głowy pochodzenia obwodowego, niedosłuch, szumy uszne; częstość nieznana: głuchota. Zaburzenia serca. Niezbyt często: wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, kołatanie serca; częstość nieznana: torsade de pointes, tachykardia komorowa, migotanie komór. Zaburzenia naczyniowe. Częstość nieznana: krwotok. Zaburzenia żołądka i jelit. Często: biegunka, wymioty, niestrawność, nudności, ból brzucha; niezbyt często: zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie języka, zaparcia, suchość w jamie ustnej, odbijanie się, wzdęcia; częstość nieznana: ostre zapalenie trzustki, przebarwienie języka, przebarwienie zębów. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych. Często: nieprawidłowe wyniki badań czynnościowych wątroby; niezbyt często: zapalenie wątroby1, zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej, zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginianowej, zwiększona aktywność gamma-glutamylotransferazy1; częstość nieznana: niewydolność wątroby, żółtaczka miąższowa. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej. Często: wysypka, nadmierna potliwość; niezbyt często: świąd, pokrzywka; częstość nieznana: zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS), trądzik. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej. Niezbyt często: miopatia. Zaburzenia nerek i dróg moczowych. Częstość nieznana: niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania. Niezbyt często: złe samopoczucie1, astenia, ból w klatce piersiowej1, dreszcze1, zmęczenie1. Badania diagnostyczne. Niezbyt często: zwiększona aktywność fosfatazy zasadowej we krwi1, zwiększona aktywność dehydrogenazy mleczanowej we krwi1; częstość nieznana: zwiększenie wartości międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (INR), wydłużony czas protrombinowy, nieprawidłowa barwa moczu. 1 - Działania niepożądane odnotowane jedynie po podaniu klarytromycyny w postaci tabletek o natychmiastowym uwalnianiu. Opis wybranych działań niepożądanych. Pacjenci z osłabioną odpornością. U pacjentów chorych na AIDS lub innych z osłabioną odpornością, którym przez dłuższy okres podawano duże dawki klarytromycyny w związku z zakażeniami mykobakteriami, często trudno było odróżnić ewentualne działania niepożądane spowodowane przez lek od objawów zakażenia HIV lub chorób występujących w przebiegu tego zakażenia. U pacjentów dorosłych, którym podawano dawki dobowe 1000 mg i 2000 mg klarytromycyny najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były: nudności, wymioty, zaburzenia smaku, ból brzucha, biegunka, wysypka, wzdęcia, bóle głowy, zaparcia, zaburzenia słuchu, zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginianowej (AspAT) i aminotransferazy alaninowej (AlAT) w surowicy. Ponadto z małą częstością obserwowano takie działania niepożądane, jak duszność, bezsenność i suchość w jamie ustnej. Częstość występowania była porównywalna u pacjentów, którym podawano 1000 mg i 2000 mg, a zwykle około 3- do 4-krotnie większa u pacjentów przyjmujących 4000 mg klarytromycyny na dobę. U pacjentów z osłabioną odpornością wyniki badań laboratoryjnych analizowano uwzględniając wartości znacznie wykraczające poza zakres prawidłowy dla danego testu (tzn. skrajne wartości bardzo niskie lub wysokie). Na podstawie tych kryteriów stwierdzono, że u około 2% do 3% pacjentów, którym podawano 1000 mg lub 2000 mg klarytromycyny na dobę, występowało znaczne zwiększenie aktywności AlAT i AspAT oraz nieprawidłowo mała liczba białych krwinek i płytek krwi. U mniejszego odsetka pacjentów w tych dwóch grupach dawkowania stwierdzono także zwiększone stężenie azotu mocznikowego we krwi. Nieco częstsze występowanie wartości nieprawidłowych (wszystkie parametry oprócz białych krwinek) stwierdzono u pacjentów, którym podawano 4000 mg na dobę. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych; Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa; tel.: +48 22 49 21 301; faks: +48 22 49 21 309; e-mail: ndl@urpl.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Podmiot odpowiedzialny: Zakłady Farmaceutyczne Polpharma S.A. Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu leku Klabion: 250 mg, 500 mg odpowiednio nr: 8909, 8910 wydane przez MZ. Dodatkowych informacji o leku udziela: Polpharma Biuro Handlowe Sp. z o.o., ul. Bobrowiecka 6, 00-728 Warszawa; tel.: +48 22 364 61 00; faks: +48 22 364 61 02; www.polpharma.pl. Ceny urzędowe detaliczne leku Klabion: 250 mg x 10 tabl. powl., 250 mg x 14 tabl. powl., 500 mg x 10 tabl. powl., 500 mg x 14 tabl. powl. wynoszą w PLN odpowiednio: 13,98; 19,38; 26,81; 37,25. Kwoty dopłaty pacjenta wynoszą w PLN odpowiednio: 9,43; 13,00; 17,70; 24,50. ChPL: 2016.06.23.